Een dagje picknicken

Ik ben deze dag 7 of 8 jaar oud en heb met mijn 3 achternichtjes en hun moeder besloten te gaan picknicken vandaag. Het is namelijk een schitterende zomerdag, midden in onze zomervakantie en voordat we naar het in de buurt gelegen gezellige meer gaan willen we eerst samen picknicken.

Uiteraard met mand en geruite doek gaan we op weg naar een goed plekje met veel en groen, fris gras. Kleedje uitspreiden, spulletjes klaarzetten en limonade inschenken. In kleermakerszit aan die lekkere broodjes knabbelen terwijl de bijen om ons heen zoemen. Een achternichtje heeft ondertussen een hele bloemenkrans voor iedereen gemaakt van madeliefjes en wow wat groeit daar verderop nog ontzettend hoog gras. Als zevenjarige ben ik nog behoorlijk klein van lengte en het gras daar is hoger dan dat ik lang ben. Met een flinke aanloop rennen we het hoge gras tegemoet, dwars er doorheen en bam, we laten ons zo op onze rug vallen. Het enige wat je om je heen hebt is het groen, gelig, geurend gras en de blauwe lucht en zon. We zijn helemaal zen en blijven een tijdje zo liggen. Genieten is dit.

Het Wylerbergmeer

 Een tijdje later roept hun moeder ons om mee te gaan naar het meer. Dit meer is net een strand met het zand dat daar aan het water ligt. Een verschil is bijvoorbeeld dat hier mosselen op de bodem liggen. Nadat we onze strandlakens hebben neergelegd, pakken we onze emmertjes en gaan het water in. Hup kopje onder het troebele water in naar de bodem om omhoog te komen met mosselen.

Emmers vol brengen we aan de kant, gewoon omdat het leuk is iets te doen te hebben. Daarna zwemmen we naar de overkant, daar is ook een ‘strand’ gedeelte.

Eenmaal daar aangekomen spelen we nog even een spelletje om een hele dikke boom. Het liedje gaat van ‘De boom wordt steeds dikker en dikker…’terwijl we als een sliert met meerdere kinderen eromheen draaien, hand in hand. Echter dit is het naturisten gedeelte en dat vind je als kind zijnde toch een beetje gekkig, dus al vrij snel zwemmen we maar weer terug naar onze eigen kant.

In de lelijke eend

Inmiddels is het weer tijd om naar huis, te gaan, in de lelijke eend van mijn tante. Geweldige auto vond ik toen al, wat een geluiden. Als je hier een stukje de tegenovergestelde richting rijdt dan kom je trouwens al in Duitsland, daar woont hun oma. Wij gaan echter terug naar huis om daar verder met elkaar te spelen.